யாசித்த கரக்காரி !!!!!!

குருதியிற் விளை பூச்செண்டு

பரிசளித்தும் பரிகசிக்கிறாள்

வேர்களின் நுனியிலென் இரத்தத்துளிகளை

உணராதவள் .காகிதமலரென.

.

பழங்கூரை ஈர்க்கின் நுனிதிரளும்

மேகமழலையை கைதட்டும் லாவகமுனக்கு

என் ரத்த அடர்த்தி கண்ணுமிழ்நீர் .

.

உன் ஹெம்லேக் மௌனவிடம்

என் சொற்சிசுவிற்கு புகட்டப்படுகிறது

பழைய மருத்துவக்கிழத்தியின்

கைப்பக்குவத்தோடு .....

.

நிராகரிப்பின் சூட்டுகோல் பட்டும்

நா வியர்க்கும் மிருகமென

மூன்றெழுத்து பெயரை

சுற்றுகிறது அருவமொன்று ..

.

உடற் கழன்ற பிராணனொன்று

துடிக்கிறது .....

இறந்தகுட்டியை மூக்கால்

அசைத்துணர்ந்து ஓலமிடும்

நாய்போல் .

.

பழைய ஒருத்தியின் யாசித்த

உள்ளங்கரம் முத்தமிட்டு அழவேண்டும்

எங்கே அவள் ???????????

குறிப்பு :

கொஞ்சம் தரம் குறைவாய் இருப்பின் பெருமக்கள் மன்னிக்க ....................