ஒன்னியும் புரில

மஞ்சள் துருவேறி குமையும் நிலா

சன்னல் ஆடியில் ஈரமற்ற

வெள்ளொழுக்கு

பிறழ்ந்த வானுக்கு கரையேகும்

படகு தீ சுட்டு உதறும் கையாய்

வீசி போகிறது நிராசையின் கவுச்சி

கொடி

நங்கூரத் தூண்டிலில் செவுள் கிழிய

தொங்குகிறேன் சாலமன் மீனென

சகடைஇட்டு நரம்பு சொடுக்கும் கை

உளுந்து மச்சக் காரியினுடையது

மிருகச்சிரங்கில் வீச்சத்திற்கு துரத்தும்

பெருத்த ஈ யாய் அலைகிறது

சுயமைதூனப் பிசாசு

மோகத்திற்கு உயிர் அழிக்க

கேட்ட கவிஞனின் முறுவல்

மீசை முறுக்கு விரிய.